توکن پرداخت در ارز دیجیتال چیست؟
ارزهای دیجیتال را میتوان در دستهبندیهای مختلف داراییهای دیجیتال مانند توکنهای امنیتی، توکنهای کاربردی، توکنهای پرداخت و…، طبقهبندی کرد. توکن پرداخت یکی از مهمترین انواع توکن محسوب میشود؛ چرا که نشان دهنده خالصترین شکل یک ارز دیجیتال است. این نوع توکن دارای بلاک چین خاص خود است و اغلب به عنوان وسیله پرداخت در نظر گرفته میشود.
توکنهای پرداخت به عنوان یک روش جایگزین برای پرداخت و مبادله استفاده میشوند. برخلاف ارزهای فیات مانند دلار آمریکا، یورو یا ین ژاپن، توکنهای پرداخت مانند بیت کوین ارز قانونی نیستند و توسط دولت پشتیبانی نمیشوند. در عوض، هدف اصلی آنها این است که ابزاری غیرمتمرکز برای خرید و فروش کالاها و خدمات بدون واسطههای سنتی باشند و کارکرد دیگری (یا فقط کارکردهای محدود) نداشته باشند.
چرا سرمایهگذاری روی توکن پرداخت مهم است؟
مانند ارزهای فیات (ارز رایج دولت ها)، توکنهای پرداخت بر اساس قوانین عرضه و تقاضا ارزش کسب میکنند یا از دست میدهند. تقاضای بیشتر و عرضه کمتر باعث افزایش ارزش آنها شده و تقاضای کمتر و عرضه بیشتر باعث کاهش ارزش آنها میشود.
نکته این است که برخی از توکنهای پرداخت عرضه محدودی دارند. به عنوان مثال، تنها ۲۱ میلیون بیت کوین میتواند استخراج شود. این به این معنی است که با شروع پرداخت افراد بیشتر برای کالاها و خدمات با ارزهای دیجیتال و کاهش عرضه کوینهای جدید، ارزش آنها حداقل در تئوری باید به شدت افزایش یابد.
همچنین توکنهای پرداخت ویژگیهایی مشابه ویژگیهای پول دارند. با این تفاوت که توکنهای پرداخت دارای زیرساخت بلاک چین هستند که موجودی حساب (کیف پول) و تاریخچه تراکنشهای کاربران روی آن ثبت میشود. نکته این است که خرید و فروش توکنهای پرداخت و سرمایهگذاری در آنها شامل مالیات نمیشود (حداقل تا حال حاضر). به این ترتیب میتوان با آرامش خاطر و به هر میزان دلخواه در توکنهای پرداخت سرمایهگذاری کرد، از آنها برای پرداخت استفاده کرد و یا حتی آنها را تبادل کرد.
مزایا و معایب ارزهای پرداخت
مزایا:
با رایجتر شدن نقض دادهها و حملات سایبری، هر مؤسسه مالی در تلاش است تا راه حل بهتری برای ذخیره و انتقال دادههای حساس مشتری پیدا کند. توکنهای پرداخت بهعنوان یک جایگزین امن برای کارتهای پرداخت سنتی که از دادههای مشتری در برابر مجرمانی که ممکن است آنها را در حین انتقال رهگیری کنند، محافظت میکند.
توکنهای پرداخت ذخیره و انتقال دادهها را با سرعت بیشتری نسبت به روشهای سنتی انجام میدهند.
هیچ واسطهای مانند بانک، دولت و… نمیتواند در تراکنشها دخالت کند. چرا که روش کار به صورت همتا به همتا است.
با استفاده از توکنهای پرداخت نمیتوان تراکنشها را شناسایی و رهگیری کرد. بنابراین نمیتوان هیچ مالیاتی به آن نسبت داد.
معایب:
- همه مکانهای تجاری از آن پشتیبانی نمیکنند.
فناوری ارزهای دیجیتال نسبتاً جدید است. تعداد محدودی از مکانهای تجاری را خواهید دید که از پرداخت به وسیه ارز دیجیتال پشتیبانی میکنند.
کاربرد کوینهای پرداخت
با استفاده از کوینهای پرداخت هر کسی میتواند را در هر جایی وجه مورد نظر خود را ارسال و دریافت یا پرداخت کند. به جای اینکه پول فیزیکی حمل و نقل و در دنیای واقعی رد و بدل شود، پرداختهای رمزنگاری بهعنوان ورودیهای دیجیتالی به یک پایگاه داده آنلاین وجود دارد، تراکنشهای خاص را توصیف میکند.
کوینهای پرداخت برای رهایی از سیستم مالی سنتی ایجاد شدند تا بتوانند امنیت، سرعت و کیفیت پرداخت را بهبود بخشند. به این ترتیب افراد بدون نگرانی از قوانین نقل و انتقال بین المللی پول، به راحتی و با حداکثر سرعت و امنیت، تراکنش خود را انجام میدهند.
بهترین ارزهای پرداخت
بیتکوین رایجترین ارز دیجیتالی است که برای تراکنشهای پرداختی استفاده میشود، اما برخی دیگر از ارزهای دیجیتال پرداختی نیز وجود دارند که اخیرا برای پرداخت استفاده میشوند.
این ارزهای دیجیتال از طریق صرافیهای آنلاین خریداری میشوند و گاهی اوقات میتوان از آنها برای پرداخت هزینهها استفاده کرد. اخیراً شاهد بودهایم که تعداد فزایندهای از کسب و کارها شروع به استفاده از بیت کوین به عنوان وسیلهای برای پرداخت برای کالاها و خدمات خود کردهاند.
البته، توکنهای پرداخت در مقایسه با ارزهای فیات سنتی که ارزش داده شده خود را حفظ میکنند، هنوز به عنوان یک وسیله پرداخت غیر رایج شناخته میشوند. از طرفی، ارزهای دیجیتال روزانه نوسان قیمت دارند که در صورت افت بازار، کسبوکارهایی که توکنهای پرداخت را میپذیرند، متضرر خواهند شد.
با این حال از آنجایی که سرعت یکی از عوامل محدود کننده بیت کوین است، جای تعجب نیست که ارزهای دیجیتال پرداخت جدید، سریعتر باشند. در واقع بیت کوین با ۷ تراکنش در ثانیه (TPS) کندترین توکن پرداختی است. بر این اساس بهترین توکنهای پرداخت عبارتند از:
1. اتریوم (ETH): ۲۵ TPS
اولین ارز دیجیتالی که از قراردادهای هوشمند استفاده میکند. شبکه اتریوم توسط بسیاری از ارزهای دیجیتال و برنامههای کاربردی دیگر استفاده میشود.
2. زی کش (ZEC): ۲۷ TPS
Zcash یک ارز دیجیتال است که حریم خصوصی را در اولویت قرار میدهد. این ارز توسط ارائه دهندگان مختلف پرداخت شخص ثالث پذیرفته شده است و خود را به عنوان بهترین روش برای پرداخت عنوان میکند.
3. دش (DASH): ۳۵ TPS
این ارز دیجیتال به عنوان جایگزین پول نقد در ونزوئلا در طول بحران اقتصادی این کشور محبوب شد. برنامه Dash بر روی دستگاههای مختلف کار میکند و دارای دستگاههای خودپرداز در سراسر جهان است.
4. لایت کوین (LTC): ۵۶ TPS
لایت کوین در سال ۲۰۱۱ راه اندازی شد. این کوین چهار برابر بیشتر از بیت کوین در دسترس است و تراکنشها را چهار برابر سریعتر نهایی میکند. جالب اینجاست که نرمافزار منبع باز آن پایه و اساس ارز محبوب Dogecoin بود.
5. بیت کوین کش (BCH): ۳۰۰ TPS
در سال ۲۰۱۷ به عنوان راهی برای تسهیل پرداختهای کوچکتر و سریعتر راهاندازی شد و فورکی از بیت کوین است. این بدان معناست که از کد اصلی منشعب شده است، اما عملکرد آن بسیار شبیه است.
6. مونرو (XMR): حداکثر ۱۰۰۰ TPS
Monero یک بلاک چین و سیستم پرداخت متمرکز بر حریم خصوصی است. با پنهان کردن آدرس کیف پول کاربران شبکه، ناشناس بودن را در اولویت قرار میدهد.
7. ریپل (XRP): ۱۵۰۰ TPS
ریپل یک سیستم پرداخت بین المللی است که در لیست ۱۰ ارز دیجیتال برتر قرار دارد. با این حال، شکایت جاری SEC با تمرکز بر این که آیا ارز دیجیتال آن باید به عنوان یک امنیت فروخته میشد، با مشکل مواجه شد.
8. سولانا (SOL) ۵۰۰۰۰ TPS
سولانا برای سرعت ساخته شده است. این چیزی بیش از یک ارز پرداخت دیجیتال است، زیرا پلتفرمی است که توسعه دهندگان میتوانند روی آن اپلیکیشن بسازند.